Ανάμεσα στις Ακαρνανικές κορυφές Βίτσι, Καλαβούνι και Γκομμός, βρίσκεται το ορεινότερο χωριό του Δήμου Αστακού, τα Βλυζιανά. Το χωριό δημιουργήθηκε στα μέσα του 18ου αιώνα από κατοίκους των οικισμών Παλαιοχωράκι της περιοχής Βλυζιανών και Πιστιανά Μπαμπίνης. Από τους πρώτους οικιστές ήταν ο Πλακιάς, ο οποίος είχε μεγάλη περιουσία στη Μάνινα. Αλλά και άλλοι Βλυζανίτες είχαν περιουσία στη Μάνινα και τα τελευταία χρόνια αρκετοί μετοίκησαν εκεί. Παλαιότερα ήταν από τα μεγαλύτερα χωριά και έσφυζε από ζωή, ενώ σήμερα έχουν μείνει λιγοστοί κάτοικοι. Στα μισά της διαδρομής για τα Βλυζιανά μετά το πλατανόφυτο ρέμα, θα συναντήσουμε την εκκλησία της Παναγίας, κατόπιν τους Αγίους Αναργύρους και την Αγία Παρασκευή χτισμένη στην είσοδο μιας μικρής σπηλιάς. Μετά την τελευταία στροφή προβάλλουν τα πρώτα σπίτια. Μπαίνοντας στο χωριό τα πηγάδια Λιβρόχι και Μαραθιάς και το πετρόχτιστο σχολείο, κλειστό εδώ και χρόνια. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο κέντρο του χωριού φρεσκοβαμμένη δείχνει την ευσέβεια των λιγοστών κατοίκων. Το εκπληκτικό είναι ότι μέσα στο χωριό υπάρχουν βρύσες και πηγάδια που υδρεύονταν το χωριό. Υπάρχουν πολλές ακόμα πηγές και πηγάδια στο χωριό και ίσως το όνομά του προέρχεται από το Βλύζα, αναβλύζει. Μέσα στο χωριό υπάρχει και η εκκλησία του Αγίου Βλάση και βόρεια, λίγο έξω από το χωριό, το νεόχτιστο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Βόρεια στα σύνορα με το χωριό Αετός βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Δευτέρας, ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά μνημεία της περιοχής. Είναι χτισμένη πάνω σε αρχαίο ιερό αφιερωμένο στον Ηρακλή, κομμάτια του οποίου είναι εντοιχισμένα στην εκκλησία. Στη δυτική πλευρά σώζονται δύο βάσεις από κολώνες